eengezinswoning

nieuwbouw eengezinswoning

Meerhout
2004-2005

+

Toen architecten Jo Broekx en Marcella Schiepers begonnen aan het ontwerp voor deze eengezinswoning in de Antwerpse Kempen, wisten ze precies waar ze aan toe waren: traditioneel, conventioneel, duurzaam en betaalbaar waren de sleutelwoorden die de bouwheer met betrekking tot de bouwmethode, het materiaalgebruik en de detaillering geformuleerd had. Bovendien had hij t kennen gegeven het geheel te willen uitvoeren in de klassieke Beerse steen, gecombineerd met de al even klassieke oranje stormpan. Binnen dat kader hebben de architecten hun bouwheer meegenomen in een verhaal dat zich in uiterst leesbare stappen ontwikkelt tot een onverwachte, bijzondere en vooral hedendaagse oplossing voor het compacte wonen. Dit werd gerealiseerd binnen de grenzen van het vooropgestelde, krappe budget.

Het budget beperkte de oppervlakte tot maximaal 160 vierkante meter, 80 vierkante meter voor de gelijkvloerse verdieping en 80 voor de eerste verdieping. Binnen die grenzen werd het grondplan ontwikkeld, waarvan de basisvormen op beide verdiepingen dezelfde zijn. Binnen een vierkant van 4,5 bij 4,5 meter werden beneden de woonruimtes en op de verdieping de slaapkamers ondergebracht. Door deze uit elkaar te trekken ontstond, centraal in de woning en doorlopend aan de meest gunstige zijde van het perceel, een dubbelhoge tuinkamer, die de ‘long’ of ademruimte van de woning vormt. Tegelijk is het een soort expansievat voor de aangrenzende ruimtes, waarvan de oppervlakte daardoor tot een minimum kon worden herleid. Twee grote dubbele vouwdeuren geven toegang tot het terras en onderstrepen op hun beurt nogmaals het bindende karakter van de tuinkamer. Het is de ruimte die een verband legt tussen alle andere: voor- en achterkamer, dag- en nachtgedeelte, en woning en tuin. De tuinkamer werkt als een kogelgewricht in een driedimensionaal organigram. De dakvorm is ontstaan door eerst één grote kap op het geheel te plaatsen, deze aan de nok in te deuken en vervolgens de kroonlijsten en nokken op te rekken. Op die manier sloten de architecten het optimale compromis tussen compactheid, ruimtelijkheid en stedenbouwkundige voorschriften. Daarmee kreeg het volume zijn kenmerkende vorm: het geheel lijkt zich in een labiel evenwicht te bevinden. De keramische pannen lenen zich trouwens, net als de Beerse stenen, bijzonder goed voor de architectuur van deze woning. In hun brute eenvoud geven ze het huis een lieflijk, vertrouwd aandoend karakter.

Hoewel de taak van de architecten zich bij dit type opdracht gewoonlijk beperkt tot de wind- en waterdichte realisatie van de ruwbouw, hebben de bewoners er goed aan gedaan hen hier ook voor de binnenafwerking te engageren. De blikvanger is de keuken, uitgevoerd in planken van massieve beuk. Verrassend is het kleine bureautje dat zich hier nog verschuilt achter een wegschuifbare kastdeur. Maar aan alle ruimtes is evenveel zorg en aandacht besteed, en ook de deurgrepen, trapleuningen en balustrades getuigen daar bijvoorbeeld van. Opnieuw valt op hoe de beperking van het budget hen niet heeft verhinderd om een hoge afwerkingsgraad te bereiken. Een originele, doordachte oplossing hoeft dus niet noodzakelijk duurder te zijn dan een conventionele of kant-en-klare, een boutade die de essentie van dit hele project weergeeft.

Snoekx, R., 2007.Woning Lenaerts-Thys, Meerhout. In Boie, G., Degerickx, I., Devlieger, L., Kwakkenbos, L., Sterken, S., Stuhlmacher, M., Vandermarliere, K. [eds.], Jaarboek Architectuur Vlaanderen 06 07 editie 2008, Antwerpen: Vlaams Architectuurinstituut (VAI), pp.158-161