7 sociale huurwoningen

De kavel was een verademing binnen de eindeloze nevenschikking van individuele woningen in de omgeving. De overmaat, het open en groene karakter en de losse inplanting van een vervallen boerderijtje  waren meteen ook het startpunt voor het ontwerp.

Het volume van de zeven gelijkvloerse woningen wordt zo ver mogelijk teruggeplooid op het terrein en vormt de aangedikte grens tussen een smalle zone met individuele tuinen en een groot collectief plein aan de straatzijde. Een centrale luifel definieert hier een plek voor diverse gemeenschappelijke activiteiten.

De ondiepe woningen zijn opgevat als een slimme enfilade van ruimtes. Gangen zijn overbodig, iedere ruimte baadt in het licht en elke woning heeft een evenwaardige relatie met tuin én plein. Het spel dat in het gevelbeeld ontstaat tussen de herhaling van dezelfde woning en de schijnbaar willekeurige afwisseling van rode baksteen, vezelcementplaat en de verspringende dakrand, karakteriseert de zeven woningen ondubbelzinnig als een samenhangend geheel.